‘OPLOPEN!!!!’ roep ik naar mijn dubbelpartner Ellen terwijl ik de korte bal terugsla en we samen naar het net stormen. De bal komt terug, helaas ver over onze hoofden heen en ploft voor de lijn neer: een geslepen lob waar Harrie patent op lijkt te hebben. Rob grijpt de gelegenheid aan om met ons te oefenen met het halen van een lob en verdomd, het lukt ons een paar keer om de bal zelfs nog goed terug te spelen ook.
Inmiddels staat het zweet in onze schoenen want we spelen onder een strakblauwe lucht met een heldere zon bij zo’n 25 graden. Boven ons vliegt een ooievaar over, de krekels maken een hels kabaal in het gras. Onze andere tennismaatjes, die straks aan de beurt zijn voor anderhalf uur les, zitten lekker in de schaduw naast de baan ons spel te becommentariëren.
Met ons achten zijn we, 7 tennissers en een partner die de rol van enthousiaste toeschouwer en bemoediger op zich heeft genomen. We zijn al weer voor de 2e keer voor deze heerlijke tennisvakantie op Entrepôt de la Gare van Rob van Setten en Corine Mooijer. Zij hebben het terrein en een grote oude spoorwegloods aan een klein verlaten stationnetje opgeknapt tot een waar tennis- en kookparadijsje.
Vorig jaar waren we er met Koninginnedag en kwamen we aan in noodweer. De volgende dag scheen aan een strakblauwe lucht de zon om onze vier tennisdagen niet meer weg te gaan. Dit jaar zijn we er met Pinksteren en is het vanaf de dag van aankomst prachtig weer en opnieuw hebben we vier dagen lang een zomerse zon.
’s Morgens beginnen we onze dag buiten in de mooie tuin van ons pensionnetje met verse croissantjes, Frans stokbrood en een kop koffie. Sommigen van ons lopen de paar kilometer naar Entrepôt de la Gare, door het landelijke en stille land van de Bourgogne, met de witte koeien, kwakende kikkers, Salomonskruid en Akelei in de bermen. Aangekomen bij Rob en Corine begint de 1e groep om 9.30 uur met de inspirerende les van Rob. Hij kent ons al wat langer want de meesten van ons lesten bij hem op De Meer, dus hij ontziet ons niet. Hij is een gedreven leraar en vastbesloten om ons het plezier van het spel bij te brengen. Rob schaaft ieders individuele techniek bij, met veel aandacht voor houding en blessurevrij spelen en traint ons met allerlei oefeningen in het dubbelspel. Zo af en toe moeten we opmerkingen incasseren dat hij geen badminton en tafeltennis wil zien. Afgewisseld met een grap en een lach als we te serieus en gespannen op de baan staan.
En wij? Wij doen met heel veel plezier vreselijk ons best en krijgen zijn aanwijzingen langzaam onder de knie. Ons spel wint aan rust en beheersing en daardoor ook aan spanning en uitdaging. We zijn goed gemotiveerd want de lessen werpen hun vruchten af. Het leukst is het als we met ons vieren aan het net belanden en we de bal heen en weer volleren. Als Rob na 2 dagen een eerste complimentje uitdeelt ‘lekker, dit lijkt op tennis!’, zijn we kinderlijk trots.
De koude buitendouche is na de lesochtend een traktatie. Op het grote terras met wijnranken wacht ons de volgende traktatie: een heerlijke overvloedige lunch van Corine, elke dag verassend anders. De middag brengen sommige van ons loom door in luie ligstoelen, onder een van de bomen verspreid over het terrein, met een boek, de krant of een dagboek. Uit het huis komen er heerlijke geuren uit de keuken, waar aan ons diner wordt gewerkt. Anderen trekken de wandelschoenen aan of bezoeken een dorpje in de buurt.
Tegen 16.30 uur verzamelen we ons weer bij de baan om nog twee uur vrij te spelen. Het is opvallend hoe gretig en fanatiek we zijn dit jaar; we willen spelen, het geleerde van de ochtend uitproberen en in ons systeem krijgen.
Opnieuw duiken we rond 19.00 uur ’s avonds onder de buitendouche, om daarna moe en voldaan met een glaasje wijn of pilsje aan te schuiven voor het 3-gangen menu van Corine. Het wordt een geliefd spel om aan tafel de ingrediënten van de lekkerste gerechten te determineren. ‘Ik proef munt, maar dat zuurtje kan ik niet thuisbrengen’. Corine laat ons glimlachend raden en geeft mondjesmaat haar kennis prijs: ze is als kok zuinig op haar recepten.
Tegen 21.30 uur is het nog zo zacht en zo mooi buiten dat de meesten van ons bij een ondergaande zon, naar het pensionnetje teruglopen.
Op de laatste avond begint het, net als we de tennisbaan verlaten, te regenen. Binnen rond de houtkachel smeden we direct plannen voor onze tennisvakantie in 2011. We besluiten dit keer niet in het voorjaar, maar in de herfst te gaan.
We verzuchten samen hoe leuk dit toch is, en wat jammer dat we morgen weer naar huis moeten.
Corine roept ons aan tafel: de gerookte zalm, op een stukje toast met een zacht laagje roomkaas en een toefje frisse salade met gestoomde tomaatjes is opgediend. Lekker!
Mede namens mijn tennismaatjes, Wiesje, Marianne, Ger, Harrie, Ellen, Henk en onze bemoediger Truus,
Lidwien Janssen
Informatie over de tennisvakantie: www.lagaretennisvakantie.nl
Wil je meer van onze ervaringen horen, dan kun je me bereiken via (at)tiscali.nl>lidwienjanssen(at)tiscali.nl of 020 - 693 1700.
